قیچک یا غژک، سازی زهی-آرشهای با صدایی نافذ و محلی است که بیشترین رواج را در نواحی جنوب شرقی ایران و خصوصاً استان سیستان و بلوچستان ، استان کرمان و هرمزگان دارد و در شمال افغانستان نیز قیچک در موسیقی سنتی رواج وسیعی دارد. در ولایاتی مانند بغلان، کندز و بلخ از قیچک در محافل عروسی و دیگر مراسم خوشی استفاده میشود و البته امروز در نسخهی ارکسترال نیز تدریس میشود. ساز قیچک اساساً محلی است . از استادان به نام این ساز میتوان از علی محمد بلوچ، دین محمد زنگشاهی، حسین فرهادپور و … نام برد شیوه آموزش: قیچک از یادگیری آرشهکشی، ملودینوازی محلی، اجرای قطعات بلوچی آغاز میشود و به اجرای گروهی و تنظیم برای ارکستر میرسد
